Van 4 juni tot en met 16 juli 2016 exposeert de kunstenares Amerentske Koopman in Galerie Bax Kunst. Amerentske exposeerde op vele plaatsen in Nederland en ook in België en exposeerde in 2007 ook al eens in Galerie Bax Kunst. De expositie wordt zaterdag 4 juni om 16.00 uur feestelijk geopend. Genodigden en bezoekers worden verwelkomd met koffie, thee of een ander drankje.
Amerentske Koopman
Amerentske Koopman (1972), geboren in Enschede, woont en werkt sinds jaren in Utrecht. Na haar afstuderen aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht Architectonische Vormgeving (Cum Laude) is vrij werken haar hoofdactiviteit geworden. Dagelijks werkt zij, vanuit haar atelier onder meer aan het maken van schilderijen, reliëfs, objecten, ontwerpen en animaties. Als architectonisch vormgever werkt ze ook regelmatig in opdrachten voor architectenbureaus. Ook het ontwerpen van een complete kantoorinrichting past in haar portfolio. Haar kunstwerken bevinden zich in vele particuliere- en bedrijfscollecties. Ook het Antonius ziekenhuis in Sneek kocht werken van haar aan voor in Petit-restaurant ‘t Roefke.
Haar schilderijen gaan over plattegronden waarbinnen structuren, texturen, vlakken en lijnen het beeld bepalen. Dit gaat van stedelijk tot landschappelijk. Door het gekozen perspectief is er overzicht en maakt ze min of meer ingezoomde beelden van landschappen en stadsplattegronden.
Ook exposeert zij met prachtige objecten en met textiel, alles geheel in haar eigen kenmerkende stijl. De kunstenares over haar werk: “De onbegrensde mogelijkheden van de beeldende kunst inspireerden mijn architectonische ontwerpen en omgekeerd vormden de beperkingen van de architectuur ook de basis van mijn vrije werk. Al tijdens mijn architectuurstudie begon mijn fascinatie over de vraag waarom ik een kloof tussen architectuur en de beeldende kunst ervoer. Voor mij was het juist dit spanningsveld, dat mij inspireerde.”
Routekaart voor het onverwachte
Kunstenaar Jack van Mildert schreef over haar werk: “De schilderijen van Amerentske Koopman lijken te willen bewegen. De compositie van draden en lijnen zuigen de kijker als het ware een driedimensionale wereld in. Wie het zichzelf toestaat kan eindeloos dwalen door haar kleurrijke landschappen.”
