Aan de bak!

Mobiliteit van medewerkers is zeker in deze tijden essentieel. Vanwege de coronacrisis verliezen veel mensen hun baan. Voor deze mensen is het van groot belang zo snel mogelijk werk te vinden. Dit is mogelijk in sectoren die het ondanks de crisis redelijk tot goed doen én waar een arbeidsvraag bestaat. Een goede en efficiënte arbeidsmarkt-infrastructuur is daarvoor essentieel.

Helaas is die er nog steeds niet. Snelle omscholing en bijscholing, vooral ook buiten de eigen en bekende sector, is van groot belang zodat mensen die hun baan verloren niet te lang uit het arbeidsproces zijn. Anders lopen we het risico ze definitief te verliezen in de bekende ‘bakken’.  Ontschotten van opleidings- en scholingsfondsen is hiervoor van belang. Niet enkel kijken naar arbeidsmogelijkheden binnen een specifieke beroepsgroep voor om- en bij scholing, maar ook tussen verschillende arbeidssectoren.

Mogelijk kan een ervaren horecamedewerker heel geschikt zijn als verzorgende. Mogelijk kan een procesoperator uit de industrie een geweldige carrière hebben bij een ICT-bedrijf. Oftewel: anders denken en projectmatig oppakken is volgens mij het antwoord. En niet alleen erover praten en schrijven, maar er daadwerkelijk wat mee doen! Begin met een individueel geval. Pak het op: functie na functie, medewerker na medewerker. Samen publiek-privaat, werkgevers-werknemers, onderwijs-arbeidsmarkt.

Hoe gek het ook klinkt, maar arbeid wordt schaars in de toekomst. Alleen met bij- en omscholing komen we er niet. De vergrijzing slaat toe, waardoor we relatief snel te maken hebben met een tekort aan goed gekwalificeerde (jonge) arbeidskrachten. We moeten daarom een aantal zaken echt anders doen. Meer dan de ‘bakken’ legen en inzetten op het aanbieden van bij- en omscholing. Ik denk aan het stimuleren van werk voor mensen die nu nog thuis zitten (vaak met kinderen).

Ook denk ik aan het mobieler maken van arbeid. Dat is mogelijk door onder andere de reistijd drastisch te verkorten. Het plan voor de Lelylijn is daar een mooi bijvoorbeeld voor. De mentale grens die een werknemer wil afleggen tussen wonen en werken ligt nu vanuit Groningen (als woon- of werklocatie) ongeveer bij Hardenberg, Zwolle, Steenwijk, Sneek. Met een hogesnelheidsverbinding per spoor kan die grens verplaatsen tot Amsterdam! Daarmee wordt een nieuw deel van de arbeidsmarkt voor ons ontsloten, in het bijzonder voor specifieke en schaarse beroepsgroepen. Dat klinkt als winst voor het Noorden én voor de Randstad.

Tot slot moeten we onze ogen openen voor kansen door arbeidsmigratie. Het beleid is er nu op gericht mensen met een arbeidsmotief van buiten de Europese Unie direct terug te sturen. Misschien moeten we kijken naar kansrijke arbeidskrachten en ons focussen op een goede regeling van werk voor hen in Nederland. Bijvoorbeeld met een greencard die in Canada relatief goed functioneert.

Er is genoeg werk te verzetten, genoeg om verder uit te zoeken, genoeg om te ontdekken. Aan de bak!

Ton Schroor
directeur VNO-NCW MKB Noord