Investeren in medewerkers kost geld. Niet investeren in de mens kost kapitalen.  

Mijn gesprek met een HR-adviseur:

“Hé hoi, hoe gaat het met je?”
 “Jaaa druk!” 

“Druk? Hoezo druk? Druk is toch geen staat van zijn?” 

“Zeg nou eens… Ben jij daarom bij deze organisatie gaan werken? Is dit jouw droombaan? Rennen, vliegen, hollen en dan opeens weer stilstaan? Gebrek aan focus en mee in de waan van alledag? Draag jij op deze manier bij aan de bezieling van de organisatie waar je voor werkt en geef jij dan het goede voorbeeld af aan je collega’s?”  

Persoonlijk denk ik van niet. Veelal wordt dit gedreven vanuit urgentie. Een bepaalde nood voelen en in actie komen: zoals opeens een urgentie situatie (verzuim of ontslag medewerker) of dat de productienorm gehaald moet worden. Er ontstaat zo een cultuur waarin geen tijd is om echt met elkaar in gesprek te gaan. Waar de waan van alle dag regeert, waar men steeds weer het gaspedaal intrapt en iedereen dit normaal vindt. Wij zien dit dagelijks. En als je het mij vraagt, te vaak! 

Van pleisters plakken naar een organisatie met bezieling 

Nu voelen veel organisaties de nood door de enorme arbeidskrapte, hoog verzuim en werkstress. Mensen maken andere keuzes. Vanuit die belemmeringen dat plannen niet worden gehaald, wordt er vaak direct op zoek gegaan naar snelle oplossingen zoals gelijk nieuwe vacatures uitzetten om maar zo snel mogelijk de gaten op te vullen.
 
Maar die profielen en die vacatures: zijn dat de juiste? Wie en wat zoek je echt? Competenties? Ervaring? Opleiding? En komen daar dan de juiste mensen op af? 

Hoe kan het anders? 

Begin eens met de vragen ‘Waarvoor zijn wij als organisatie op aard?’, ‘Wat is onze visie?’ en ’Hoe kunnen de verschillende mensen in onze organisatie vanuit diverse rollen/functies en achtergronden hier een concrete bijdrage aan leveren, zodat men zich trots voelt en eigenaarschap kan tonen?’ 

Dit bedenk je niet vanuit HR en/of MT, maar met elkaar. Dit bedenk je bottom-up en top-down en begint met naar elkaar te luisteren, vragen te stellen en proberen elkaar te begrijpen.  
Ja, dat kost tijd. 

En HR? Ren eens niet mee, maar blaf met een lach naar de organisatie, directie en het bestuur door juist een andere beweging te laten zien. Blijf leidinggevenden attenderen op jullie visie, zodat je langzaamaan gaat naar die organisatie waar mensen bij willen horen en uit zichzelf aankloppen. 

Dat is die van: Focus op de mens, geeft kracht aan het geheel. 

Veranderen is niet ingewikkeld, maar wel complex zeggen wij.  
Dat doe je dus ook niet zomaar even.